Λενε οτι οταν η ψυχη αποχωριζετε απο το σωμα ζυγιζη μονο 27 γραμμαρια!!!
Οταν ομως βρισκεται μεσα στο σωμα τι γινεται και αποκτα τοσο βαρος?Εκει μαζευονται ολα τα συναισθηματα και καλα και ασχημα,υπερτερουν βεβαια τα ασχημα.Αυτα γινονται σαν πετρα,μαυρη και ασηκωτη.Πολλες φορες νομιζης οτι ειναι τοσο το βαρος που δεν μπορεις να σηκωσεις το κορμι ορθιο.Τοτε ομως πρεπει να φανεις δυνατος να μην προδωσης την μαυριλα της ψυχης σου να την κρατησης για σενα και μονο για σενα,να δειξης οτι εισαι καλα,προσχαρος και ευδιαθετος.Αξιζει ομως ολοι αυτη η καταπιεση του εαυτου σου,για να κανεις ολους τους αλλους να ζουν στην αισιοδοξια και στον δικο τους κοσμο?Και ποια ειναι η ανταμοιβη για ολο αυτο το θεατρο του παραλογου?
Σας λεω εγω ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΔΕΝ!!!
Δεν υπαρχει ανταποκριση σε αυτη την ζωη απο κανεναν.ουτε απο συντροφο,ουτε απο παιδια ουτε ακομη και απο τους ιδιους τους γονεις.
Ο καθενας κοιταζει την δικη του μερια και συμφερον και κανενας δεν σκεφτεται τις πληγες που μπορει να εχει αφηση στην ψυχη του αλλου!!!
Και το πιο σπουδαιο οτι η ψυχη βρισκει την γαληνη της μονο οταν αποχωριστη απο το σωμα.
Τοτε ομως ειναι πλεον αργα για ολους και για ολα.
Ισως ειναι καταθλυπτικα ολα αυτα που εχω γραψει σημερα αλλα ενοιωθα την αναγκη καπου να κανω αυτην την καταθεση της ψυχης μου,μηπως και ελαφρυνω λιγο και μπορεσω να σηκωσω λιγο το κορμι!!!
